Πριν λίγες μέρες συνάντησα μετά από κάμποσα χρόνια ένα φίλο ... Πολλές φορές χάνεσαι με ανθρώπους που συμπαθούσες χωρίς κανένα ουσιαστικά λόγο και που τυχαίνει να συναντηθείς σε κάποια άσχετη στιγμή. Έμαθα ότι υπήρξε για μεγάλο χρονικό διάστημα άνεργος κι αυτός και η σύζυγος του, και αυτήν τη στιγμή βρίσκεται στην επαρχία και κάνει μια νέα αρχή.
Η αλήθεια είναι πως η πορεία της συζήτησης με σόκαρε. Δεν περίμενα ν' ακούσω αυτά που άκουσα.
Γιατί είναι πραγματικά σοκαριστικό ν' ακούς πόσο δύσκολα είναι απλά καθημερινά πράγματα, πόσο δύσκολες είναι απλές καθημερινές κινήσεις. Όταν η σύζυγος είναι έγκυος στο 3ο παιδί, άλλα δύο είναι στο δημοτικό, και ακούς ένα παλικάρι δυο μέτρα να σπάει όταν σου λέει ότι ένιωθε αδύναμος.
Αδύναμος απέναντι στα παιδιά του, αδύναμος στη σκέψη ότι κάτι θα μπορούσε να τύχει στη γυναίκα και στο αγέννητο παιδί του.
Τον άκουγα να λέει ότι ξενυχτούσε κλαίγοντας από απελπισία για την επόμενη μέρα. Τα λόγια του χαρακτηριστικά: Έπιασα τον εαυτό μου να κοιτάει τα 2 διπλώματα μου και το τρίτο της Μαρίας και γέλαγα 3 το πρωί.
Άκουσα πράγματα που δε περίμενα ποτέ ότι άκουγα από γνωστό μου και που σε κάποια στιγμή άρχισα αναρωτιέμαι αν βλέπω σειρά στη τηλεόραση ή μου συμβαίνει στ' αλήθεια να ακούω αυτά. Αυτόματα μπαίνεις στη θέση του σκεπτόμενος ότι σήμερα αυτός, αύριο εγώ.
Ο φίλος βοηθήθηκε. Του στάθηκαν δίπλα φίλοι και γνωστοί. Στάθηκε στα πόδια του. Κι αυτό το τόνισε. Σε καμιά στιγμή δεν ένιωσε ότι οι γύρω τού κάνουν ελεημοσύνη. Αντίθετα ένιωσε αγάπη.
Δεν είναι τυχαίο ότι φέτος τις μέρες των Χριστουγέννων οι προσφορές αγάπης (ίσως είναι η καλύτερη φράση) έσπασαν κάθε ρεκόρ. Στα σχολεία μαζευτήκαν αθροιστικά τόνοι από προϊόντα που δοθήκαν σε ιδρύματα και φορείς. Και που είναι σίγουρο ότι θα μαζευτούν πάλι, είτε για κάποιο φορέα είτε για μια οικογένεια μαθητή/ων. Κι αυτό πρέπει να συνεχιστεί. Στα σχολεία με τη συνεργασία γονέων και διδασκόντων οι προσπάθειες πρέπει να συνεχιστούν. Στα σχολεία οφείλουμε να δημιουργήσουμε κέντρα αλληλεγγύη και βοήθειας.
Το πώς θα το συνεχίσουμε και θα το εξελίξουμε, θα βρούμε τους τρόπους.
ΥΓ 1. Από σεβασμό σε αυτά που άκουσα, γράφω όσο πιο συναισθηματικά «κρατημένα» μπορώ.
ΥΓ 2. Το μονό ψεύτικο είναι το όνομα της Μαρίας.
Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου
πηγή Εφημερίδα της Ένωσης Συλλόγων Γονέων του Δήμου Παλλήνης
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με υβριστικό ή προσβλητικό περιεχόμενο θα λογοκρίνονται ή και θα διαγράφονται. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση...