Και αν ο εξουσιομανής καταφέρει να εκλεγεί χωρίς σταυρό; (Γράφει η Τριανταφυλλιά - Φιλίτσα Δασκαλάκη)

"Αγαπημένη μου εξουσία"!

Από μικρή έτρεφα και τρέφω ιδιαίτερη αγάπη στην ελληνική γλώσσα. Πολλές φορές, ανατρέχω σε λεξικά αναζητώντας έννοιες, ετυμολογίες και συνώνυμα...

Έτσι και χθες αργά το βράδυ, χωρίς ... εμφανή λόγο και αιτία, αναζήτησα την έννοια της λέξης

ΕΞΟΥΣΙΟΜΑΝΙΑ!

Και τι έμαθα λοιπόν: Εξουσιομανία είναι, λέει, το πάθος για εξουσία. Λέγεται και αρχομανία, φιλαρχία και αρχολιπαρία. Είναι η προσκόλληση, το γάντζωμα στην πολιτική για να αποκομίσει κανείς πολλών ειδών προσωπικά οφέλη...

Εξουσιομανείς είναι συνήθως όσοι έχουν γευτεί στο παρελθόν την εξουσία και είτε δεν μπορούν να την αποχωριστούν, είτε θέλουν να την ανακτήσουν, αυτοί που η εξουσία τους έχει γίνει έμμονη ιδέα.

Και κόλλησα στη φράση «έμμονη ιδέα»… Αναρωτήθηκα, τί θα μπορούσε να θυσιάσει κάποιος για να ικανοποιήσει την «εμμονή» του να αποκτήσει, να διατηρήσει ή να ανακτήσει την εξουσία. 

Διάβασα περισσότερο για να μάθω. 

Και έμαθα πως ο εξουσιομανής μπορεί να προδώσει ανενδοίαστα τα «πιστεύω» και τους ανθρώπους που πίστεψαν σε αυτόν.

Μπορεί ακόμη να προσκολληθεί σε ανθρώπους με τελείως διαφορετικά «πιστεύω» από τα δικά του, αν θεωρήσει ότι με τον τρόπο αυτό θα αποκτήσει την εξουσία που τόσο επιθυμεί.

Ο εξουσιομανής δεν αφήνει κανέναν και τίποτα να μπει εμπόδιο στο στόχο του! Δεν υπολογίζει ιδεολογίες και φιλίες, ούτε καν το «κοινό καλό»! Ξεχνά τί τον έκανε να διεκδικήσει την εξουσία στο ξεκίνημά του, χάνει το μέτρο μπροστά στο ανελέητο κυνήγι της πολυαγαπημένης του «καρέκλας», αδικώντας ακόμη και τον εαυτό και το πολιτικό παρελθόν του …

Μα καλά, είπα μέσα μου, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει; Δημοκρατία έχουμε, κανείς δεν μπορεί να πάρει την εξουσία με το «έτσι θέλω», κρίνεται από τον λαό που ψηφίζει!

Και εκεί χαλάρωσα, αρχικά! Βέβαια, σκέφτηκα, έτσι είναι, ο λαός μπορεί να επιλέξει να μη δώσει στον «εξουσιομανή» την ψήφο του, να μην του δώσει τον σταυρό του, να μην τον εκλέξει!

Ναι, είπα μέσα μου, ευτυχώς υπάρχει η ψήφος, αυτή είναι η λύση, ο λαός δίνει τη λύση, δεν δίνει τη ψήφο και τον σταυρό του στον εξουσιομανή και … λύνεται το πρόβλημα!

Και ξαφνικά … πετάχτηκα όρθια! Και αν ο εξουσιομανής καταφέρει να εκλεγεί χωρίς σταυρό; Αν βρει κάποιαν ή κάποιον που θα «εκμεταλλευτεί» την ανάγκη του για εξουσία, για να ικανοποιήσει τη δική της ή δική του ανάγκη να είναι «μέσα» στα πράγματα;

Προβληματίστηκα πολύ, αλλά βρήκα τη λύση και πάλι στην ψήφο! Αν οι ψηφοφόροι καταδικάσουν και τους δύο ή τρεις ή δεκατρείς εξουσιομανείς και δεν τους αφήσουν να τους μπλέξουν στο «παιχνίδι» τους, τότε οι εξουσιομανείς θα ηττηθούν και ο λαός θα κερδίσει! 

Ναι, αυτή είναι η λύση, δεν τρώει «κουτόχορτο» ο ψηφοφόρος!

Άλλωστε, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, σκέφτηκα… αυτά είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Και ηρέμησα πάλι ….