Η ιστορία του Γέρακα – 3η Ενότητα (Γράφει ο Κώστας Στρίκος)

Γέρακας: Άνθρωποι, μνήμες και ιστορία

Από το αρχείο του Δ. Στρίκου

Γράφει ο Κώστας Στρίκος

Σε συνέχεια, των δύο προηγουμένων αφηγήσεων μου, του ιστορικού αυτού κειμένου που αφορά τον Γέρακα, συνεχίζω…

Η συνάντηση με τον Γ. Γραμματέα του Υπ. Εσωτερικών Θανάση Παπαθανάση, με τον οποίο είχε ήδη επικοινωνήσει και ενημερώσει ο Υφ. Εσωτερικών κ. Γ. Σουφλιάς, κλείστηκε τηλεφωνικώς, με την παράκληση εκ μέρους του, να γίνει απογευματινή ώρα, προκειμένου να έχει όλο τον χρόνο για να συζητήσουν και να αναπτύξουν το θέμα. Όπως όλες τις προηγούμενες υποθέσεις, έτσι και αυτή την ιδιαίτερα λεπτή και ουσιαστική αποστολή, την ανέλαβαν οι κύριοι Η. Κατσίφας και Δ. Στρίκος και διήρκησε περίπου τέσσερις μήνες, με συλλογή στοιχείων από την περιοχή μας που τους ζητούσε και πάντοτε απογευματινές ώρες. Τούτο οφειλόταν στο γεγονός, ότι την ίδια περίοδο το Υπουργείο Εσωτερικών επεξεργαζόταν και άλλα αιτήματα, διαφόρων περιοχών παρόμοιας φύσεως με την δικιά μας, όπως η Ανθούσα, το Ελληνικό κα, προκειμένου να ενσωματωθούν στο ίδιο ΦΕΚ, με ανεξάρτητα όμως προεδρικά διατάγματα το κάθε ένα, στου οποίου την σύνταξη σε ότι μας αφορούσε, συνέβαλαν ουσιαστικά και με πλήθος επεξηγήσεων και παραινέσεων οι πιο πάνω συμπολίτες μας.

Αυτά τα Προεδρικά Διατάγματα όμως, θα καθόριζαν μία ιδιαιτερότητα. Στις περιοχές που επρόκειτο να αυτονομηθούν, θα γίνονταν εκλογές εμβόλιμες και ανεξάρτητα από τις προκαθορισμένες αυτοδιοικητικές, στο μέσο περίπου της τετραετίας.

Εν αναμονή λοιπόν της συντάξεως των Προεδρικών Διαταγμάτων, βρίσκονταν σε συνεχή επαφή με τον Γ. Γραμματέα και μία εβδομάδα πριν την δημοσίευση τους στο ΦΕΚ, τους ενημέρωσε ότι υπεγράφη από τον αείμνηστο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Δ. Τσάτσο. Ο στόχος επετεύχθη.

Έτσι, έκλεισε ένας πολυετής κύκλος αγώνων και συνεργασιών, με πλήθος φορέων της πολιτείας όπως ανεφέρθη και ο επόμενος στόχος ήταν πλέον, η εύρεση ενός κοινά αποδεκτού προσώπου, με σκοπό να ηγηθεί ως πρώτος κοινοτάρχης του Γέρακα.

 

« -Θα σταθώ όμως στο σημείο αυτό, για να επισημάνω μια ουσιαστική λεπτομέρεια. Οι άνθρωποι οι οποίοι είχαν την ιδέα, πρωτοστάτησαν και αγωνίστηκαν επί μακρό χρονικό διάστημα, ξοδεύοντας χρόνο από τις εργασίες τους και τις οικογένειες τους, επί σχεδόν μία δεκαετία, παραμέρισαν προσωπικές φιλοδοξίες και αξιώματα, προκειμένου να μην διασπαστεί αυτή η προσπάθεια. Η στάση τους αυτή τονίζει κυρίως την ανιδιοτέλεια, αλλά και την αγάπη για τον τόπο μας, παρόλο που διέθεταν όλα τα απαραίτητα στοιχεία για τον ρόλο αυτό.»

Ως καταλληλότερο πρόσωπο, θεώρησαν τότε τον κ. Γιάννη Παπαδογιωργάκη, πολιτικό μηχανικό στο επάγγελμα, ο οποίος λόγω του ότι ανήκαμε στην Παιανία, είχε ψηφιστεί από τους κατοίκους του Γέρακα δημοτικός σύμβουλος του Δήμου, επί δημαρχίας Π. Τσουκαλά, ως εκπρόσωπός τους. Ο πατέρας μου, Δ. Στρίκος και ο κ. Η. Κατσίφας τον επισκέφτηκαν στο γραφείο του, εκεί που σήμερα στεγάζετε το Κ.Ε.Π Γέρακα και του πρότειναν να παραιτηθεί από δημοτικός σύμβουλος προκειμένου να ηγηθεί μιας κίνησης, ως μοναδικός υποψήφιος κοινής αποδοχής, διότι ήδη γίναμε κοινότητα και αναμένετω η δημοσίευσή του στο φύλλο της εφημερίδας της Κυβερνήσεως, ΦΕΚ. Να διευκρινίσω, ότι ο ίδιος πρέπει να γνώριζε την τελική έκβαση της υπόθεσης, διότι κατά της διαδικασίες, ο αείμνηστος Υπουργός Εσωτερικών Στράτος, είχε επικοινωνήσει τηλεφωνικός με τον Δήμαρχο Παιανίας και του είχε πει επί λέξη: Δήμαρχε τον Γέρακα θα στον πάρω, γίνεται κοινότητα, με όρια του, τους οδικούς άξονες που τον περικλείουν, ( και όχι η περιοχή Πευκάκια, ως ελέχθη πρόσφατα ). Δυστυχώς όμως, είδαν την πρότασή τους, να ηγηθεί του συνδυασμού, να μην γίνετε αποδεκτή από τον ίδιο δίχως καμία δικαιολογία.

Αμέσως μετά, η επόμενη και πλέον σωστή κίνηση, ήταν να κληθούν οι κάτοικοι της περιοχής σε γενική συνέλευση, να ανακοινωθεί το γεγονός της ίδρυσης Κοινότητος και να βγει από αυτήν ένας κοινά αποδεκτός υποψήφιος Κοινοτάρχης. Όλα τα προηγούμενα γεγονότα, ενέργειες και επαφές, πραγματοποιούνταν με απόλυτη μυστικότητα, για το φόβο διαρροών, όπως συνέβαινε και με τις ανακλητικές υπογραφές σε επίπεδο Νομαρχίας.

Έτσι και έγινε. Η συνέλευση πραγματοποιήθηκε, σε μια αίθουσα που υπάρχει και σήμερα, δίπλα από τον Ι. Ναό της Παναγίτσας στην Λ. Μαραθώνος, όπου στο προσκλητήριο αυτό παραβρέθηκαν περίπου διακόσιοι πενήντα κάτοικοι. Πρωτίστως, ενημερώσανε τον νεοϊδρυθέντα τότε σύλλογο ΠΗΓΗ στον οποίον ήταν μέλη, με σκοπό την ταχύτερη και καλύτερη κινητοποίηση των κατοίκων. Επίσης ένα μέρος της κινητοποίησης ανέλαβαν γνωστοί φίλοι της κίνησης. Κατά την συζήτηση, όπου ήμουν παρών, έγιναν οι σχετικές ανακοινώσεις και θυμάμαι σε ηλικία έντεκα δώδεκα ετών τότε, τον πατέρα μου να δηλώνει απερίφραστα προς όλους, ότι θέτει τον εαυτό του μόνο ως υποψήφιο σύμβουλο της Κοινότητος και όχι ως υποψήφιο Κοινοτάρχη, κόντρα στην άποψη εκείνων που τον ήθελαν επικεφαλής.

Δυστυχώς όμως, για άλλη μία φορά ο διχασμός και ο άγνωστος μέχρι τότε κομματισμός στο Γέρακα κυριάρχησαν. Διάφοροι “σωτήρες”, εξυπηρετώντας κομματικά και προσωπικά οφέλη ή τοπικά συμφέροντα, δίχασαν τους παρευρισκόμενους και έτσι «άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη», και όλα αυτά σε μία πόλη, που πέρα των πολλών και μεγάλων προβλημάτων της, δεν διέθετε ούτε χώρο για να στεγάσει το γραφείο της Κοινότητος.

Στο φύλλο Μαίου το 4^ο και τελευταίο κείμενο…

Δείτε και αυτό

Η ιστορία του Γέρακα – 1η Ενότητα (Γράφει ο Κώστας Στρίκος)

Η ιστορία του Γέρακα – 2η Ενότητα (Γράφει ο Κώστας Στρίκος)