Γιώργος Μπουλμπασάκος: Εκείνο που έχει ανάγκη ο Δήμος, και είναι πλέον η τελευταία ευκαιρία για την Πόλη μας, είναι ένα πλατύ δημοτικό σχήμα...

ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ

Η χώρα βιώνει την μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας της από τη λήξη του εμφυλίου.

Κρίση οικονομική, κρίση κοινωνική, κρίση αποσάθρωσης του κοινωνικού ιστού, κρίση θεσμική, που απειλεί τη χώρα με ολική καταστροφή.

Η ύφεση και η ανεργία οδηγούν τα δύο τρίτα της κοινωνίας στο περιθώριο.

Η κρίση αγγίζει και το χώρο της Αυτοδιοίκησης, που άλλωστε και πριν από αυτή δεν είχε και τις καλύτερες επιδόσεις.

Η οικονομική κρίση και η υπο-χρηματοδότηση της Αυτοδιοίκησης, σε συνδυασμό με την κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος και την απαξίωση των θεσμών στη συνείδηση του πολίτη, έφεραν στην επιφάνεια τα προβλήματά της.  

Ο θεσμός βρίσκεται στη δίνη μιας κρίσης αξιών, αξιοπιστίας, εξάρτησης από την κεντρική διοίκηση, που οφείλεται τόσο στην άρνηση του κράτους να προχωρήσει σε ριζοσπαστικές αλλαγές για την ενίσχυση του θεσμού, όσο και στην αδυναμία της ίδιας της Αυτοδιοίκησης να διατυπώσει σαφές πολιτικό πρόγραμμα ανάπτυξης της αυτονομίας της, οικονομικά και διοικητικά.

Φυσικά, και ο Δήμος Παλλήνης είναι δέσμιος όλων αυτών των προβλημάτων και όχι μόνο.

Παράλληλα παρατηρείται και διαχειριστική ανεπάρκεια, που απειλεί το Δήμο με οικονομικά αδιέξοδα, με αποτέλεσμα η αδιαφάνεια και η διαφθορά να αναδεικνύονται ως μείζονα προβλήματα.

Όμως, το μεγαλύτερο αγκάθι για την πρόοδο του Δήμου μας είναι η απουσία οράματος για την Πόλη.

Δεν υπάρχει σχέδιο για το σήμερα και το αύριο της Πόλης.

Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο λόγω της κατάστασης που επικρατεί στην μείζονα αντιπολίτευση. Κατακερματισμένη και ανεπαρκής δεν άρθρωσε εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την κρίση που αντιμετωπίζει ο Δήμος Παλλήνης.

Η Δημοκρατική Οικολογική Συνεργασία προσπάθησε πολύ, και στο μέτρο των δυνατοτήτων της μπόρεσε να αναδείξει σημαντικά ζητήματα στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Προτάσεις που ορισμένες έγιναν δεκτές και είχαν να κάνουν με ένα δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης, ανακουφίζουν ήδη ένα μέρος των συμπολιτών μας.

Προτάσεις για το αύριο της ενιαίας, πλέον, Πόλης μας, με τη συνδρομή των απαραίτητων εργαλείων, έγιναν, αλλά δυστυχώς δεν υιοθετήθηκαν.

Θεωρώ ότι η δράση της Δημοτικής Οικολογικής Συνεργασίας και η πρωτοπόρα δράση της Κίνησης Πολιτών Γέρακα, ανέδειξε έναν άλλο πολιτικό πολιτισμό στο Δήμο μας και συνέβαλλε θετικά στα δημοτικά πράγματα. Όμως αυτό που χρειάζεται σημερα ο Δήμος μας, δυστυχώς την υπερβαίνει, και αυτό δεν έχει να κάνει με τους ανθρώπους της.

Η μεγάλη πλειοψηφία των μελών της ΔΗΜ.Ο.Σ είναι άνθρωποι με ικανότητες, με δημιουργικές αναζητήσεις, και προπάντων με προσφορά στην πόλη και στην κοινωνία.

Ο κοινωνικός περίγυρος όμως, έχει αλλάξει, και οι καινούριες συνθήκες στο Δήμο επιβάλλουν νέα εργαλεία, νέες προτεραιότητες, τολμηρές προσεγγίσεις με ανοικτούς ορίζοντες.

Άλλες συνθήκες, άλλες πολιτικές.

Δεν χρειαζόμαστε πλέον ένα μικρό δημοτικό σχήμα παρέμβασης.

Εκείνο που έχει ανάγκη ο Δήμος, και είναι πλέον η τελευταία ευκαιρία για την Πόλη μας, είναι ένα πλατύ δημοτικό σχήμα, που θα ενώνει τις αγωνίες και τις προσδοκίες της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημοτών, και θα αφορά πολιτικές και ανθρώπους από όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων του συνταγματικού τόξου, και σκοπό θα έχει να διεκδικήσει την διοίκηση του Δήμου, μέσα από έναρωμαλέο κίνημα Πολιτών, στηριγμένο στην προσφορά, την ανιδιοτέλεια και την δυνατότητα αξιοποίησης όλων των ικανοτήτων των σημαντικών ανθρώπων που διαθέτει η Πόλη μας.

Πρόσωπα που και σήμερα προσπαθούν για το καλό της Πόλης και ανήκουν τόσο στην αντιπολίτευση, όσο και στην συμπολίτευση του Δήμου.

Φυσικά και, όλα αυτά θα γίνουν δυνατά εάν οι πολίτες κινητοποιηθούν και ακολουθήσουν αυτό που έλεγε ο Δημόκριτος εδώ και 2.500 χρόνια:

"Το κατά την πόλη το λοιπόν μέγιστα ηγείσθαι"

Τα δημόσια πράγματα είναι σπουδαιότερα από όλα τα άλλα.

Ας το ακολουθήσουμε όλοι

Ας μην λείψει κανείς

Οι καιροί ου μενετοί

Γιώργος Μπουλμπασάκος

Μέλος της Δημοτικής

Οικολογικής Συνεργασίας.