Είναι γλυκό το πιοτό της εξουσίας [Γράφει ο Νίκος Σίμος]

Αποφάσισες λοιπόν ν’ ασχοληθείς με τα κοινά. Το σκέφτηκες καλά; Ποιος είναι ο στόχος σου και τι πιστεύεις ότι θα αντιμετωπίσεις;

Δήμαρχος!!! Αντιδήμαρχος!!! Δημοτικός Σύμβουλος!!! Πρόεδρος Συλλόγων!!! Πρόεδρος Επιτροπών!!! Γενικός Γραμματέας!!! Λέξεις βαρύγδουπες, λαμπερές και συνάμα τόσο άδειες. Σαν ένα καλό, ακριβό, εντυπωσιακό μπουκάλι κρασί, που η αξία αποτιμάται σε μερικά λεπτά του ευρώ όταν είναι άδειο. Ίσα ίσα το βάρος του γυαλιού – ούτε καν του φελλού ο οποίος πετιέται - για ανακύκλωση. Ούτε η παλαιότητα μετρά, ούτε η ωρίμανση του περιεχομένου πλέον…

Ο σεβασμός και η αναγνώριση κερδίζονται, δεν χαρίζονται. Και κερδίζονται με κόπο και έργα όχι με ψεύδη και κενές υποσχέσεις φίλε μου Αντιδήμαρχε, Πρόεδρε, Γενικέ Γραμματέα ή ό,τι άλλο λαμπερό είσαι, διότι όταν έρθει η ώρα να αποκαλυφθεί το πολύτιμο περιεχόμενο που κρύβει η εντυπωσιακή συσκευασία, το αποτέλεσμα θα είναι εντυπωσιακότερο ακόμα σε σένα και σε όσους σε πίστεψαν. Και τότε θα είναι αργά να ρίξεις το φταίξιμο σε άλλους.

Πόσο καιρό νομίζεις ότι μπορείς να ξεγελάς τους «οπαδούς» σου; Για πόσο καιρό νομίζεις ότι θα μπορείς να «κλαδεύεις» τα ψηλότερα κλαδιά για να μην φανεί η μετριότητά σου;

Η ενασχόληση με τα κοινά θα πρέπει να συνοδεύεται από αλτρουισμό, εθελοντισμό, διάθεση για προσφορά χωρίς κατ’ ανάγκη αντάλλαγμα. Ενασχόληση με τα κοινά σημαίνει ότι θέλεις να συνδράμεις, στο βαθμό που μπορείς, στην εξέλιξη του τόπου που ζεις, του σχολείου που φοιτά το παιδί σου, του σωματείου στο οποίο συμμετέχεις.

Αν το κριτήριό σου είναι η ικανοποίηση της προσωπικής σου ματαιοδοξίας, αν το κριτήριό σου είναι να «βγάλεις τα απωθημένα σου» για την προαγωγή που δεν πήρες ποτέ, για την οικογένεια που ποτέ δεν αναγνώρισε την αξία σου, για τη σύζυγο που σε στέλνει στη λαϊκή και ποτέ(!) δεν ψώνισες τα σωστά λαχανικά, τότε αγαπημένε μου φίλε, μάλλον δεν κάνεις καλό στα κοινά απ’ τον φορέα που αποφάσισες να ασχοληθείς.

Γιατί αν το κριτήριό σου είναι κάποιο από τα παραπάνω (ή κάτι ανάλογο, με καταλαβαίνεις, έτσι;), τότε αποκλείεται να ενδιαφέρεσαι για τα κοινά. Ενδιαφέρεσαι μόνο για τον εαυτούλη σου και αν αισθανθείς ότι η «λάμψη» της θέσης σου τείνει να υπερκαλυφθεί από τη λάμψη του έργου του διπλανού σου, τότε ζηλόφθονα θα προσπαθήσεις με κάθε μέσο (θεμιτό και αθέμιτο) να τη σβήσεις προκειμένου να συνεχίσει να «λάμπει» η φλογίτσα σου.

Αγαπημένε μου φίλε, είμαι σίγουρος ότι όσο βαθιά και αν θες να το θάψεις, γνωρίζεις πως ό,τι λάμπει δεν είναι απαραίτητα χρυσός και το γεγονός ότι το γνωρίζεις και δεν μπορείς να το «διαγράψεις», σε πονά και σε δηλητηριάζει ακόμα περισσότερο. Το άσχημο είναι ότι δυστυχώς το δηλητήριο διαχέεται και εξαπλώνεται σαν πετρελαιοκηλίδα και μέσα στο συλλογικό φορέα που αποφάσισες να ασχοληθείς με αποτέλεσμα, μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο να απαξιώνονται οι θεσμοί, να αποτραβιέται ο κόσμος χαρακτηρίζοντας τους πάντες ως «λαμόγια», «βολεψάκηδες» και ένα σωρό άλλα κοσμητικά επίθετα και μαζί με αυτούς να χάνεται η ελπίδα να αλλάξει κάτι σε αυτόν τον τόπο. Γιατί θα μείνουν να «διοικούν» όμοιοί σου, οι μετριότητες που δεν θα ενδιαφέρονται ποτέ να εξελιχθεί ο τόπος, αλλά το μόνο που θα τους ενδιαφέρει είναι να μην «μεγαλώσει» η μετριότητα του διπλανού τους.

Ξέρω ότι τη στιγμή που διαβάζεις τούτες τις αράδες εξοργίζεσαι!!! Το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι: «Ποιος είσαι εσύ ΡΕ!!! που θα μας κάνεις μάθημα ηθικής;;; Ποιος σε έχρησε ΡΕ!!! Ρομπέν των Δασών;;;». Αγαπημένε μου φίλε Δήμαρχε, Αντιδήμαρχε, Σύμβουλε, Πρόεδρε, Γενικέ Γραμματέα ή ό,τι άλλο λαμπερό είσαι, σου ζητώ συγνώμη αν σε εξόργισα. Ηρέμησε. Χαλάρωσε. Άσε το θυμό να ξεθυμάνει και διάβασε χωρίς εμπάθειες.

Ενδεχομένως να είμαι πολύ μεγαλύτερη μετριότητα από εσένα. Σίγουρα βλέπω τα πράγματα υποκειμενικά, όπως άλλωστε όλοι μας. Ενδεχομένως να βλέπω τη δική μου «αλήθεια». Γι’ αυτό σε προκαλώ και σε παρακαλώ να με διαψεύσεις! Να δείξεις σε όλους πόσο λάθος κάνω! Να δείξεις ότι αξίζεις τον λαμπερό τίτλο σου! Να το δείξεις με λαμπερό τρόπο και όχι με πισώπλατα μαχαιρώματα και λάσπες! Δεν διεκδικώ ούτε εποφθαλμιώ τη θέση σου. Επιθυμώ άπλα να δω να την καταλαμβάνει ο ικανότερος και όχι ο εντυπωσιακότερος.

Το ξέρεις και το ξέρουμε όλοι ότι την αποκλειστική ευθύνη της επιλογής την έχει ΠΑΝΤΑ ο ψηφοφόρος.

Νίκος Σίμος
Δημότης Παλλήνης, Κάτοικος Γέρακα

πηγή