Κανείς πιστεύω! Τι προέκυψε από την κινητοποίηση (αφύπνιση ) και ενεργοποίηση των πολιτών; αρκετά θετικά χωρίς όμως κάτι ουσιαστικό. Η αίσθηση που δημιουργήθηκε σε πολλούς συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου ήταν ότι το βήμα ήταν μεγάλο και απότομο. Δεν είχε καμιά οργάνωση και προετοιμασία και γι αυτό έγινε εύκολα λεία καπηλείας όσων το είδαν κομματικά.
Οι άλλοι έμειναν εκτός, προσπαθώντας να ξεκινήσουν από την κοινωνική βάση των τοπικών πλατειών, για να συσπειρώσουν και να μεταφέρουν τα επώνυμα αιτήματα των πολιτών στην μεγάλη πλατεία του Συντάγματος, για ζύμωση και επεξεργασία.
Έτσι σ’ αυτή την κατεύθυνση κάποιοι βάλαμε αιτήματα για προβληματισμό εκτός από την απλή αναλογική που τελικά έχει γίνει γαλέτα στα χείλη κάθε υποτιθέμενου προοδευτικού χωρίς να εμβαθύνει στον τρόπο που αυτή θα διαφυλάξει τα θετικά της και θ αποκρούσει τα αρνητικά που θα σκαρφιστεί κάθε πονηρός νους.
Θίξαμε την σοβαρότητα του αιτήματος για την διασφάλιση του τελευταίου οχυρού των δικαιωμάτων του πολίτη, μέσα από την διεκδίκηση της πλήρους αυτοδιοίκησης της Δικαιοσύνης.
Αναφερθήκαμε μετ επιτάσεως στην κατάργηση του νόμου περί ευθύνης (απαλλαγής) των Υπουργών.
Ζητήσαμε τη θεσμοθέτηση του περιορισμού των θητειών σε δύο για τούς αιρετούς σ’ Αυτοδιοίκηση και κρατικά αξιώματα, καθώς και περιορισμό των θέσεων σε μία (κατ επιλογή) που θα πρέπει να καταλαμβάνονται από τους ανωτέρω αναφερομένους.
Επιμείναμε στην θεσμοθέτηση των ακυρωτικών δημοψηφισμάτων, που δίνει δύναμη σ ένα ποσοστό του εκλογικού σώματος (πχ το 1,5%-1,7%) ν αμφισβητεί κάθε νομοθετική παρεκτροπή, ενώ αντίθετα ενισχύοντας την Λαϊκή πρωτοβουλία, μ ένα πολλαπλάσιο ποσοστό να θεσμοθετηθεί το επικυρωτικό δημοψήφισμα, που θα βάζει θέματα προς ψήφιση στην Ελληνική βουλή.
Αντίστοιχα προτείναμε την ανάκληση πάσης φύσεως αιρετών, μέσω υπογραφών ενός ποσοστού ( π. χ 12% ) του εκλογικού σώματος.
Όλα τα παραπάνω μέσα από μια επισταμένη ενασχόληση με τα τοπικά προβλήματα σε Δήμους και περιφέρειες, θα ξεκινούσαν την αλλαγή της αλλαγής που μας έγδερναν την φαιά ουσία τα προηγούμενα χρόνια.
Αυτά ίσως θεωρήθηκαν τότε μικρά και άνευ σημασίας, γιατί όπως πάντα τα συνθήματα κυριαρχούν και οι πολώσεις οδηγούν τελικά στο κουκούλωμα και στην ανακύκλωση λόγων και πρακτικών που μας οδήγησαν έως εδώ.
Το πρόβλημα, χωρίς λύση, για το πώς φτάσαμε σ αυτό το απαράδεκτο σημείο (του ναρκομανούς που ζητάει την δόση του και δεν διστάζει να κλέψει να εκποιήσει και να σκοτώσει) , είναι ότι ουδέποτε αυτοί οι πουλημένοι χαρτογιακάδες που μας κυβερνούν τόσα χρόνια, δεν νοιάστηκαν να εφαρμόσουν κάποιες από τις δοκιμασμένες λύσεις (και να τις προσαρμόσουν αν χρειάζεται) απ αυτά που είδαν ή βλέπουν σ’ Ανατολή και Δύση.
Η κοινωνία κοιμισμένη από τα μαζικά μέσα αποχαύνωσης (ΜΜΑ) που στρατολογημένα παραπληροφορούν με τα ‘επιτεύγματα’ των πολιτικών που διαπλέκονται μαζί τους, βλέπει αυτούς που προεκλογικά ήταν κατήγοροι των ‘άλλων’ να πλειοδοτούν σε προδοσία ξεπουλώντας περιουσίες και ιδέες.
Γι αυτές τις τελευταίες που τόσο μελάνι αλλά και αίμα έχει χυθεί, οι μόνοι που θα είχαν κάτι να πουν, είναι ο Ανώνυμος Πολίτης και ο Άγνωστος Στρατιώτης. Η Ελληνική ιστορία είναι πλούσια από ναινέκους και δοσίλογους, αλλά και από άγνωστους Λαϊκούς Ήρωες.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΡΟΜΠΑΚΗΣ
Μέλος Οικολόγων Πράσινων Παλλήνης Αττικής
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με υβριστικό ή προσβλητικό περιεχόμενο θα λογοκρίνονται ή και θα διαγράφονται. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση...