Το Σάββατο 24 Μαρτίου παραβρέθηκα για λίγες ώρες στη 2η διανομή πατάτας και μπορώ να πως με πάσα βεβαιότητα, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, ότι έφυγα πιο μπερδεμένος από ότι πήγα.
Παρακολούθησα μία πάρα πολύ καλή οργάνωση στη διανομή που είχε ως στόχο να μην ταλαιπωρηθεί ο κόσμος. Θα μπορούσε να είναι καλύτερη? Θα σας πω ότι εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, άρα ναι, υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Θα μπορούσε όμως να είναι πολύ χειρότερη, με ατελείωτες ουρές, με κόσμο να κουβαλά στην πλάτη 30κιλα σακιά μέχρι το αυτοκίνητό του, με χαμένες παραγγελίες, με εντάσεις και τελικά με μία τελική γεύση πίκρας και ανοργανωσιάς.
Σημαντικό ρόλο σε όλη αυτή τη δράση έπαιξαν οι εθελοντές. Αυτοί που από τις 7 το πρωί ήταν στο χώρο διανομής και με υπομονή και κέφι προσπαθούσαν να εξυπηρετήσουν.
Τους βλέπω και λέω: Κοίτα που η κρίση μας ένωσε. Κοίτα που υπάρχει κόσμος που εθελοντικά προσφέρει τις υπηρεσίες του για το κοινό καλό. Δεν πειράζει που είναι Δημοτικό Σύμβουλος ή Αντιδήμαρχος ή Υποψήφιος ή συγγενής του Χ. Είναι εκεί και βοηθάει.
Τους βλέπω και χαίρομαι γιατί πιστεύω ότι ο Έλληνας αλλάζει, πιστεύω ότι εξευρωπαϊζόμαστε υιοθετώντας και προσαρμόζοντας στην κουλτούρα μας τα καλά στοιχεία των άλλων ευρωπαϊκών λαών.
Γυρνάω προς τους Δημότες που περιμένουν και ταυτοποιηθούν και να παραλάβουν. Περιμένουν υπομονετικά, δεν κορνάρουν, δεν βρίζουν, δεν «κλέβουν» τη σειρά των άλλων, έρχονται στην προγραμματισμένη ώρα. Λέω, δεν γίνεται, «όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε!!!».
Ξαφνικά, βλέπω τον κύριο Φούφουτο να έρχεται να παραλάβει την ώρα που παραλαμβάνει το γράμμα Τ. Είδε λιακάδα και θέλει να πάει για καφέ, οπότε σκέφτεται, θα πάω να «χωθώ», θα πω μία δικαιολογία, δεν πειράζει που ταλαιπωρώ τον Τ, αρκεί να πάρω την πατάτα νωρίς για να μην χάσω τη φραπεδούμπα (τώρα πια πίνουμε φρέντο!!! γιατί γίναμε Ευρωπαίοι).
Λίγο παρακάτω, τσακώνονται επειδή πήρε ο ένας τη σειρά του άλλου. Και οι δύο θα καταλήξουν στην ίδια ουρά για την νταλίκα με την πατάτα, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Βρίζουν, κορνάρουν και έχουν μέσα στο αυτοκίνητο τη σύζυγο που παρακολουθεί απαθής (συνηθισμένη βλέπετε στα «καουμποϊλίκια») και τα παιδιά του που «βλέπουν και μαθαίνουν».
Κοιτάω πιο δεξιά, έχει βγει κάποιος από το αυτοκίνητό του και σε έντονο τόνο απευθύνεται στους εθελοντές και παραδίδει μαθήματα οργάνωσης. Σκέφτομαι από μέσα μου, αφού είναι τόσο καλός στην οργάνωση, γιατί δεν ήρθε να βοηθήσει; Ίσως να τον έχριζαν και Γενικό Συντονιστή Διανομής. Μπα…, θα σκέφτηκε μάλλον ότι θα τα καταφέρουν και χωρίς αυτόν. Άλλωστε, γιατί να πάει να βοηθήσει; Μήπως είναι υποψήφιος; Μήπως θέλει να καμία θεσούλα σε καμία Δημοτική Επιχείρηση; Όχι. Άρα, ας τρέξουν οι άλλοι γι αυτόν. Αυτός θα πάει να πάρει την πατατούλα του, θα δώσει τις «πολύτιμες γνώσεις του» και θα φύγει, μονολογώντας ότι δεν μπορούν να «χωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα».
Περνάει ο κ. Γιώργος ο οποίος εκνευρισμένος λέει ότι παρέλαβε 4 σακιά (βλέπε 100 κιλά!!!) στην προηγούμενη διανομή, προ δεκαπέντε ημερών, και λείπουν 2,5 κιλά από κάθε σακί. Δηλώνει, δε, ευθαρσώς ότι ο Δήμος τον κλέβει!!! Τι κι αν του εξηγούν οι εθελοντές ότι ο Δήμος απλώς οργάνωσε την κίνηση και δεν έχει καμία άλλου είδους συναλλαγή με τους πατατοπαραγωγούς, τίποτα ο κ. Γιώργος. Αμετάπειστος, εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο Δήμος τον κλέβει. Στο όλο σκηνικό συμμετέχει και η κυρία του κυρίου Γιώργου, η γνωστή κυρά Γιώργαινα, η οποία πιστοποιεί με λεγόμενα του κυρίου Γιώργου (άρα έχουμε 2 μάρτυρες του εγκλήματος) και υπερθεματίζει τις κατηγορίες του κ. Γιώργου.
Έχω μείνει άναυδος και τον ακούω, και δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ. Τι τα θέλεις 100 κιλά κύριε Γιώργο και πόσα ακόμα θα πάρεις; Πόσα επώνυμα έχεις κ. Γιώργο και ήρθες σε 2 διαφορετικές διανομές να παραλάβεις;
Θα μου πεις, πήρε για 2-3 οικογένειες. ΟΚ, να το δεχθώ.
Και συνεχίζω να σκέφτομαι, αφού «σε έκλεψαν» κύριε Γιώργο, γιατί ξανάρχεσαι; Γιατί κύριε Γιώργο δεν πήρες τον υπεύθυνο στον Δήμο πριν 15 μέρες να του καταγγείλεις το γεγονός έτσι ώστε να πάρει τα κατάλληλα μέτρα και να μην την «πατήσουν» και άλλοι Δημότες;
Διότι κ. Γιώργο, το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι τα 10 κιλά πατάτας που σου λείπουν, δηλαδή 2,8 €, δηλαδή λιγότερο από ένα πακέτο τσιγάρα (από τα 2 που καπνίζεις ημερησίως). Τα υπόλοιπα ας τα κανονίσουν οι «υπεύθυνοι»…
Έφυγα από τη διανομή και προσπαθούσα να καταλάβω… Τι είναι ο Έλληνας; Εθελοντής; Ωχαδερφιστής (λέγεται και αλλιώς τώρα τελευταία); Ατομικιστής; Να αισθάνομαι υπερήφανος ή να ντρέπομαι; Έπρεπε να πάρω μαζί τα παιδιά μου για να μαθαίνουν ή θα τους έκανα κακό με αυτά θα έβλεπαν?
Δεν έχω απάντηση….
Νίκος Σίμος,
Απλός Δημότης
Μέλος της Ένωσης Γονέων Δήμου Παλλήνης
1 σχόλια :
Φίλε Νίκο διαβάζοντας την εμπειρία σου κατάλαβα ότι έχεις όλη τη καλή διάθεση να βοηθήσεις εθελοντικά να παραδειγματίσεις με τις δράσεις σου και τα παιδιά σου αλλά προβληματίζεσαι.
θα πρέπει να σου πω ως απλός πολίτης που ασχολήθηκε όμως πάνω από 15 χρόνια με την Τοπική Αυτοδιοίκηση ότι όλους αυτούς που περιγράφεις στην Τ.Α τους λέμε "καναπεδάκηδες", διότι το μόνο που έμαθαν στη ζωή τους είναι να κάνουν τη κριτική του καναπέ όπως ακριβώς οι παππούδες στο Mapet Show.
Το αν ο οποισδπήποτε Δήμος κάνει μια προσπάθεια ( πετυχημένη ή όχι) δεν τους λέει απολύτως τίποτα αν δεν έχουν προσωπικο ιδιαίτερο ωφελος και για να μην σε κουράσω θα σου πω ότι αν ασχοληθεις με τα κοινα γενικώς θα διαπιστώσεις σε όλο το μεγαλείο ότι πολύ λίγες φορές θα ακούσεις προτάσεις από Δημότες ή φορείς που θα στοχεύουν σε ενέργειες και δράσεις για το κοινό καλό σ, σχεδόν όλες θα έιναι για το προσωπικό τους συμφέρον ή ώφελος.
Δημότης Παλλήνης
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με υβριστικό ή προσβλητικό περιεχόμενο θα λογοκρίνονται ή και θα διαγράφονται. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση...