Ο δικομματισμός και η αριστερά Παλλήνη Press | Ανθούσα-Γέρακας-Παλλήνη | Το πρώτο blog της πόλης !!!
ΚΑΡΠΟΥΖΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Λογιστικές και Φοροτεχνικές Εργασίες - Φειδιππίδου 20 Παλλήνη - Τηλ: 210 6664218 - http://k-taxis.gr/..."

Ο δικομματισμός και η αριστερά

Written By Παλλήνη Press on Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011 | 9:17 π.μ.

013 Ο δικομματισμός φεύγει. Η αριστερά έρχε­ται;» Με τον τίτλο αυτό η «Αυγή της Κυ­ριακής» (31-7-2011) επιχειρούσε να ερ­μηνεύσει τα ευρήματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων. Βεβαιότητα στο πρώτο σκέλος του τίτλου, ερωτηματικό στο δεύτερο. Πράγματι, από τις μετρήσεις προκύπτει ότι τα δύο κόμματα εξουσίας βρίσκονται στο πιο χαμηλό ση­μείο της ιστορικής διαδρομής τους. Μετά βίας αγγίζουν μαζί το 60%.

Κι άλλες φορές ο δικομματισμός είχε πέσει χαμηλά (ό­χι τόσο πολύ, ωστόσο ήταν σε μεγάλη απόσταση από τις επιδόσεις του την εποχή της παντοδυναμίας του), αλλά ανέκαμψε και επέστρεψε δριμύτερος. Ποιοι είναι οι πα­ράγοντες που στην παρούσα φάση επιτρέπουν στους α­ντιπάλους του να ελπίζουν ότι κάτι έχει αλλάξει και πως δύσκολα θα καταφέρει να ξανακερδίσει τουλάχιστον την ανοχή υπολογίσιμων μερίδων της κοινωνίας.

0 πρώτος είναι το εκκωφαντικό έλλειμμα ηγεσίας. Ού­τε ο Γ. Παπανδρέου ούτε ο Α. Σαμαράς πείθουν ότι δια­θέτουν το κύρος και το εκτόπισμα να συμμαζέψουν τα κόμματα τους που μοιάζουν με αδειανά πουκάμισα και να εμπνεύσουν την κοινωνία. 0 δεύτερος είναι ότι και οι δύο σχηματισμοί έχουν δοκιμαστεί στη διαχείριση της ε­ξουσίας αρκετές φορές και έχουν εξαντλήσει τα περιθώ­ρια χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Ελάχιστοι είναι αυτοί που περιμένουν μια ευχάριστη έκπληξη από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ.

Ο τρίτος λόγος είναι ότι δεν αντέχει πια το κεντρικό ε­πιχείρημα του δικομματισμού, ότι δηλαδή μόνο οι μονο­κομματικές και αυτοδύναμες κυβερνήσεις μπορούν να προσφέρουν πολιτική σταθερότητα και είναι σε θέση να

αντισταθούν στις πιέσεις των οργανωμένων συμφερό­ντων. Δεν χρειάζεται να καταβάλει κανείς προσπάθεια προκειμένου να αποδείξει ότι η ίδια η ζωή έχει εξουδε­τερώσει το βαρύ πυροβολικό του δικομματισμού.

Ο τέταρτος λόγος είναι ότι κανένα από τα κόμματα ε­ξουσίας δεν έχει να παρουσιάσει μια ελκυστική εναλλα­κτική λύση έστω και στο ρητορικό επίπεδο. Αμηχανία, προγραμματική γύμνια, στερεότυπα, μεγαλόστομες τιποτολογίες, γραβατωμένα επιχειρήματα, βαρύγδουπο δή­θεν εικονοκλαστικό ύφος. 0 πέμπτος λόγος είναι ότι οι πελατειακοί μηχανισμοί που στο παρελθόν λειτουργού­σαν εκμαυλιστικά, εξαγοράζοντας συνειδήσεις και στή­νοντας δίκτυα αμοιβαίων εξαρτήσεων, σήμερα είναι «ξε­δοντιασμένοι» και στοχοποιημένοι ακόμη και απ' αυτούς που ευνοήθηκαν ποικιλοτρόπως.

Ο έκτος και σοβαρότερος λόγος έχει να κάνει με τις ευθύνες του δικομματισμού για το χάλι της οικο­νομίας. Για τους περισσότερους πολίτες έχει μικρή σημα­σία ποιος από τους δύο φορείς του δικομματισμού ευθύ­νεται περισσότερο για την κατάρρευση της χώρας. Το πα­λιό σύνθημα της αριστεράς «τι Παπάγος, τι Πλαστήρας», το οποίο την περίοδο που εκφωνήθηκε ήταν ισοπεδωτι­κό και άδικο, σήμερα αποτυπώνει με ανατρυχιαστική α­κρίβεια την πραγματικότητα.

Αν τα παραπάνω έχουν βάση προκύπτει το ερώτημα «η αριστερά που αποτελεί σε βάθος χρόνου το συνεπέ­στερο αντίπαλο δέος στο δικομματισμό, έχει τις δυνατό­τητες να καλύψει το κενό;». Οφείλουμε εξαρχής να ση­μειώσουμε ότι όταν μιλάμε για αριστερά δεν πρέπει να την αντιλαμβανόμαστε ως ενιαίο σχήμα. Κάθε άλλο μά­λιστα. Για παράδειγμα, το ΚΚΕ αυτοεξαιρείται. Η Αλέκα

Παπαρήγα έχει πει ότι «εμείς δεν είμαστε αριστερά, είμα­στε κομμουνιστές».

Επιπροσθέτως, οι διαφορετικές προσεγγίσεις των δυ­νάμεων που συγκροτούν τον αστερισμό της αριστεράς σε Οιτήματα στρατηγικής αντί να παρακαμφθούν για να δη­μιουργηθούν οι προϋποθέσεις ώστε να ξεκινήσει έναςδη-μιουργικός διάλογος και να προετοιμαστεί το κλίμα προ­κειμένου να καταστεί εφικτός ο στόχος της «συνεργασίας μέσα από τη διαφορετικότητα», ανάγονται σε θεμελιώ­δους σημασίας αντιθέσεις, με συνέπεια την αγκύρωση σε αυτοχειριαστικές λογικές «ιδεολογικής καθαρότητας».

Η τελευταία πρόταση του Α.Τσίπρα για τη συγκρό­τηση εκλογικού μετώπου με αντιμνημονιακό πε­ριεχόμενο συνάντησε την άρνηση του ΚΚΕ (αναμενόμε­νη), ενώ με επιφυλάξεις την αντιμετώπισαν και ορισμένες μικρότερες δυνάμεις, προφανώς γιατί φοβούνται ότι κα­ραδοκεί ο κίνδυνος της απορρόφησης τους. 0 επικεφα­λής του Σ ΥΡ1ΖΑ δεν είχε αυταπάτες για το ΚΚΕ. Φαίνεται ότι η επιδίωξη του είναι να δελεάσει τις πλατιές μάζες των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που αποστασιοποιούνται και ριζοσπαστικοποιούνται εξαιτίας της πολιτικής που προω­θείται. Το μεγαλύτερο κομμάτι τους επιλέγει στάση ανα­μονής. Αυτό το τμήμα του εκλογικού σώματος έχει μεν αριστερές καταβολές, έχει όμως και δύο «κουσούρια»: είναι εθισμένο σε πλειοψηφικές λογικές και απαιτεί κυβερνη­τική προοπτική. Για την ώρα ο ΣΥΡ1ΖΑ και οι υπόλοιποι σχηματισμοί της αριστεράς δεν δείχνουν έτοιμοι (ιδεολο­γικά, πολιτικά και οργανωτικά) να ανταποκριθούν, αν φυ­σικά δεχθούμε ότι θέλουν πραγματικά να ξεφύγουν από την κατάσταση της διαμαρτυρίας και της ανέξοδης κα­ταγγελίας και να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο.

014

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με υβριστικό ή προσβλητικό περιεχόμενο θα λογοκρίνονται ή και θα διαγράφονται. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση...