Η κουκουβάγια κι ο «φασίστας»… (Του Βασίλη Δημητριάδη)

Περί ώρας 7:30 μμ…

Ο Ήλιος μας βαρέθηκε και άρχισε να κατεβαίνει να πάει να φωτίσει την άλλη πλευρά της γης, μπας και δει -μάταια- τίποτε διαφορετικό.

Το φως της ημέρας όλο και λιγοστεύει και μία κουκουβάγια πάνω στο καλώδιο του ΟΤΕ μου κάνει παρέα χωρίς όμως και να βοηθάει, διαψεύδοντας στην πράξη τα περί πουλιού της Σοφίας.

Ο Γράφων κοιτάει με επιμονή την οθόνη του υπολογιστή του. Τίποτα… το αγχωμένο βλέμμα του, προδίδει πως για μια ακόμα φορά βρίσκεται κάτω από την πίεση του χρόνου για να μπορέσει να παραδώσει έγκαιρα το άρθρο του στον διευθυντή της εφημερίδας, δηλαδή στον… εαυτό του.

Που όμως… Δυστοκία με τα όλα της. Βαρεμάρα και τα ενοχλητικά αποτελέσματα της Άνοιξης και των αλλεργιών να του σπάνε τα νεύρα. Βλέπετε αυτός που ανακάλυψε το ZIRTEC δεν έδωσε σημασία στις συνέπειες της χρήσης του. Παρόλα αυτά το βλέμμα επικεντρώνεται στην οθόνη λες και από εκεί μέσα ξαφνικά θα ανοίξει ένα παράθυρο με κάτι το έτοιμο. Η κουκουβάγια έφυγε -σκασίλα μας- ο γράφων εξακολουθεί να είναι εκεί (καθόλου σκασίλα του).

Υπό την επήρεια ενός δυνατού εκνευρισμού και της «μαστούρας» του ZIRTEC, αρχίζει το ταξίδι στο πολιτικό του παρελθόν με όσα θυμάται. Ευκαιρία είναι…

Μόνο κάτω υπό την επήρεια κάποιου φαρμάκου μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο…Κατ΄ αρχήν να σας συστηθεί:

Είναι ο γνωστός αστός συμπολίτης σας. Εκείνος που ξυπνά στις 6 το πρωί για να πάει στη δουλειά του και που γυρίζει το απόγευμα κομμάτια και πάντα ανασφαλής όσο αφορά το μέλλον του στον ιδιωτικό τομέα όπου ατυχώς εργάζεται.

Εκείνος που πληρώνει τους φόρους του τακτικότατα μαζί με το μερίδιο όσων δεν πληρώνουν, (αν μπορεί… ας κάνει κι αλλιώς), εκείνος που αναρωτιέται τι έχει άραγε συμβεί, και οι μήνες έχουν μεγαλώσει τόσο σε διάρκεια αφού οι μισθοί πια δεν φτάνουν. Μπα. Αισιόδοξο το σενάριο γιατί αν συνέβαινε αυτό θα είχε επιπτώσεις στη διατήρηση της νεότητας μας και κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει σίγουρα.

Είναι και από εκείνους που εξαντλούν οσονούπω την -επικίνδυνη- τέταρτη δεκαετία της ζωής τους.

Εκείνος που κατάφερε μεν στη ζωή του να τον πάρει κάποια Γυναίκα στα σοβαρά , να κάνει και παιδί μάλιστα, να έχει μία δουλειά να φτιάξει ένα σπίτι το οποίο εξοφλά σε τρεις δεκαετίες, -ευκαιρία- και γενικά να… «διάγει εν γένει ως πιστός νομοταγής και φιλότιμος πολίτης»…

Τυπικό δείγμα του Αναγνωστικού του Δημοτικού των παιδικών μας χρόνων δηλαδή (αν εξαιρέσεις την εξόφληση του στεγαστικού δανείου). Είναι αυτός που εδώ και χρόνια περνά σιγά – σιγά με επιτυχία τα στάδια της συντηρητικοποίησης και διολισθαίνει όλο και περισσότερο προς πολιτικές απόψεις, που κάνουν κάποιους εκ του ασφαλούς «προοδευτικούς», που γυρνάνε γύρω μας σαν τη γύρη της Άνοιξης να του αποδίδουν το χαρακτηρισμό «Φασίστας».

Αυτός ο εδώ και λίγα χρόνια, καθόλου ενοχλητικός και εύηχος πια στα αυτιά του χαρακτηρισμός, του αποδίδεται ευκόλως από εκείνους που όπως υποστηρίζουν… δεν είναι οι ίδιοι. Και δεν το είχε από μικρός. Το απέκτησε κατά τη διάρκεια της ωρίμανσής του σε ενήλικο και βιολογικά μεσήλικο ον πανάθεμά τον…

Άρχισε να «μολύνεται» από αυτό, όταν διαπίστωσε πως ακριβώς ήταν στημένος ο χώρος εκείνων που αποδίδουν τέτοιου είδους «παράσημα». Το απέκτησε στη διάρκεια του χρόνου, με αρχή την εποχή που νέος ακόμα, στα 18 του «ενεγράφην εις πολιτικόν σχηματισμόν» -να μη λέμε ποιον πράσινον- και επιδιδόταν φανατικά εις στην γνωστήν φιλολαϊκήν πλειοδοσίαν όπου όλοι έπαιρναν (εκτός από τον ίδιο) αλλά χωρίς να ξέρει κανείς από που. Και όσο η ζυγαριά έγερνε προς το «φέρε», τόσο αντισταθμιζόταν το βάρος προς το «πάρε»… Και οι τετραετίες περνούσαν ταχέως.

Κάποια στιγμή μάλιστα αναρωτήθηκε πόσο ανόητο είναι που μετράμε το χρόνο σε έτη και όχι σε χρήσιμες τετραετίες. Πάλι καλά που δεν το έθεσε το ζήτημα στην… ολομέλεια της κομματικής του οργάνωσης δηλαδή…

Και η ζωή εσυνεχίζετο, ο αγών εδικαιώνετο, (μιλάμε για δικαίωσιν διαρκείας) και οι οπαδοί της επαράτου «δεξιάς» μπαινόβγαιναν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας λες και ούτο, ήτο κέντρον διερχομένων. Στα πλαίσια των θεωρητικών αρμοδιοτήτων του ως πολιτικός στρατιώτης και αγνός ιδεολόγος που ήταν, με πολύ απέχθεια -αυτή είναι η αλήθεια- αντιμετώπιζε λογικές της αρμοδιότητας του «γραφείου αλληλεγγύης», εις το οποίον κατέφευγε πας πικραμένος ανασφαλής, ώστε να διεκδικήσει μερίδιον από τον τσάμπαν δημόσιον κορβανάν όπου θα πάχαινε με ασφάλεια τα οπίσθιά του και άλλα πολλά μέρη του σώματός του. Κάποτε μαζί με μερικούς άλλους σχιζοφρενείς είχαν αναρτήσει και την αντιαυριανιστικήν σημαίαν επί των επάλξεων της κομματικής τους οργάνωσης, προκαλώντας το μένος και την εχθρότηταν εκείνων που μετά από χρόνια τους ακολούθησαν εις τον αναθεματισμόν, αφού η γνωστή εφημερίς (η οποία αν ενθυμείστε είχε γρεμνίσει τον Καραμανλισμόν) άλλαξε στάση και πολιτικό στρατόπεδο. Ήταν πάντα με εκείνους που κρατούσαν τις ιδεολογικές επάλξεις, χαλώντας την σούπα και παίζοντας ως… μακάκας, μαζί με κάποιους άλλους μακάκες, το ρόλο του ποιοτικού άλλοθι του πολιτικού του χώρου.

Και ο καιρός καλά επερνούσε, και παράλληλα οι κουτάλες καλά δουλεύανε, μόνο που αυτό τότε το άκουγε αλλά δεν το πίστευε ή δεν ήθελε να το πιστέψει…

Πως ήτο δυνατόν οι μυστακιοφόροι και μουσάτοι εκλεκτοί Λαϊκοί Αγωνιστές μας να θρέφονται δια τέτοιων μεδόδων; Απαράδεκτον. Στο διάβα του χρόνου έμαθε και τι σημαίνει «Έθνος ανάδελφον» και τι σημαίνει «ενεργητικός» και «παθητικός» από το στόμα μάλιστα Προέδρου της Δημοκρατίας και έγινε -όπως όλοι- πιο πλούσιος από… εγκυκλοπαιδικής απόψεως. Κατόπιν ήρχισε να ολισθαίνει προς όλο και συντηρητικότερα μονοπάτια όσπου είδε τον εαυτό του να υπερασπίζεται τον… Σημίτη έναντι του Τσοχατζόπουλου!

Εκεί να δεις γλέντι. Εδώ πάντως απεδείχθη πως σοφώς έπραξε διότι φανταστείτε δηλαδή να ήταν και Πρωθυπουργός ο σήμερα ελεγχόμενος δια είσπραξη μιζών θεοράτου τριτοκοσμικού ύψους. Είδαν πολλά τα μάτια του τόσα χρόνια.

Είδε «αριστερούς» γευσιγνώστες να ηδονίζουν τον ουρανίσκο τους με τα ντολμαδάκια της κ. Μαρίκας, τα οποία κατάφεραν να γεφυρώσουν ένα ολόκληρο ιδεολογικοπολιτικό χάος και να το μετατρέψουν σε «Αριστερο-Φιλελεύθερη» συγκυβέρνηση…

Είδε και την νέα γενιά πρασίνων Γιάππυς, με σαμσοναϊτ και γραβατοκούστουμο μετά κολλεγιακού πατούμενου να περιφέρονται ανά τις οργανώσεις με την ιδιότητα του συμβούλου παρά του τάδε Υπουργού και να μοστράρουν ως κάτι σημαντικό. Ποτέ όμως δεν μάθαμε πόσο επιβάρυναν το δημόσιο ταμείο όλοι αυτοί οι πρασινογαλαζοαίματοι νεοπαράγοντες. Πάντως ήταν συνεπείς με την ανταπόκρισή τους στο φυσικό φαινόμενο της αλλαγής απόχρωσης «δια ιδιοτελλείς λόγους» (που λένε οι δικηγόροι) όπως και διάφοροι άλλοι, οι οποίοι πριν από λίγο, εάν έκοβαν τις φλέβες τους, θα έτρεχε άφθονο «πράσινο» ή και «γαλάζιο» αίμα…

Είδε και εθαύμασε και το φυσικόν φαινόμενον του πέλεκυ της πειθαρχικής εξουσίας επί παντοδυναμίας Παγορόπουλου, να πίπτει και να αποκόπτει τας κεφαλάς των τότε διαφωνούντων οι οποίοι σήμερα -κοίτα να δεις- υπό χειρότερες οικονομικές συνθήκες και εποχής γενικευμένης κρίσης… αποδέχτηκαν -θυσιαζόμενοι φυσικά- θέσεις Διοικητών οργανισμών!!! Είδε και τι δεν είδε, κατά τη διάρκεια της μετεξέλιξης του σε «Φασίστα».

Και κάτι ακόμα που είδε και εξακολουθεί να βλέπει, είναι κάποια ίδια πρόσωπα, πρόσωπα τα οποία επέπλεαν σε κάθε κατάσταση και κάθε επίπεδο στην διάρκεια αυτής της πορείας ακόμα μέχρι και σήμερα, επεκτείνοντας τον πολιτικό τους χρόνο, ίσα με τον… βιολογικό τους, (ίσως γιατί ακόμα -ευτυχώς- είναι αδύνατον τεχνικά να τον… ξεπεράσουν)!

Βεβαίως η τεχνολογία στο μέλλον υπόσχεται πολλά και θα πρέπει να ελπίζουν και σε αυτό.

Είδε το μοναδικό στον κόσμο φαινόμενο συνταξιούχων με 35 και βάλε χρόνια εργασίας να παίρνουν ψίχουλα για να ζήσουν και συνταξιούχων με πολύ λιγότερα, να αμοίβονται ως ενεργά και αναντικατάστατα στελέχη!

Είδε και διμοιρίες αυτόκλητων «αγωνιστών του Λαού» με λάβαρα και ντουντούκες, να κλείνουν τους δρόμους της Αθήνας μετατρέποντας την δύσμοιρη πόλη σε Καϊρο και την ζωή της σε ταλαιπωρία.

Είδε το μοναδικό και ανεξήγητο φαινόμενο του διπλασιασμού των συνολικών ποσοστών της «ευρύτερης Αριστεράς» μέσω της μεθόδου της… διάσπασης της!!!

Είδε μετανάστες (λαθραίους ή όχι του είναι αδιάφορο) να μετατρέπουν τα πανεπίστημια, σε νοσοκομεία εμπόλεμης ζώνης με την βοήθεια κάποιων «Αλληλέγγυων», οι οποίοι τους ενημέρωσαν πως σε αυτή την χώρα (αντίθετα με την πατρίδα τους) μπορεί κάποιος να παραβιάζει δημόσια περιουσία, να εκβιάζει και να περιφρονεί την κοινωνική πλειοψηφία και τους Νόμους, ελεύθερα!!!

Διαπίστωσε πως τελικά σε αυτή τη χώρα ο καθένας μπορεί να αυθαιρετεί, απλά και μόνο δηλώνοντας «επαναστάτης» κάποιας «επανάστασης» που ελάχιστοι γνωρίζουν, δεν ερωτήθηκαν ποτέ αν τη συμμερίζονται και η οποία ενίοτε μοιάζει με χουλιγκανισμό…

Είδατε λοιπόν πόσο έχει συντηρητικοποιηθεί πια αυτός ο άνθρωπος; Φταίει σίγουρα το ότι βρέθηκε στη δουλειά μικρός και έπρεπε να χρηματοδοτήσει ο ίδιος τη δική του «επανάσταση», η οποία είχε τη μορφή ενός σκεπαρνιού στην οικοδομή, που του χάρισε τότε ο συγχωρεμένος Μαστρ΄ Αντώνης για να καθαρίζει τα ξύλα… Παρόλα αυτά η προβληματική επικοινωνία των ομμάτων του με το αρμόδιο τμήμα του υπολειτουργούντος εγκεφάλου του, προφανώς στάθηκε σοβαρό εμπόδιο για να πράξει τα δέοντα τα οποία πεντακάθαρα συμπυκνώνονται σε μία και μόνο χειρονομία με τα πέντε δάχτυλα ανοιχτά προς κάθε πολιτικήν κατεύθυνσιν. (Να και συ, να και συ, κακοχρονονάχετε)!

Τόσα ώστε ο χαρακτηρισμός «Φασίστας» με τον οποίο τον φιλοδώρησαν οι διάφορες «αριστεράς» ιδεολογικής κατεύθυνσης, και υπερυψηλής… πολιτικής αισθητικής, «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις», να του φαίνεται… πολύ φιλικός.

(Εδώ αφήνω το ΚΚΕ απ΄ έξω λόγω σεβασμού στην ξεκάθαρη στάση του και της συνέπειας του, στο δρόμο του, άσχετα με το γεγονός πως προσωπικά δεν θα τον ακολουθούσα).

Είναι από εκείνους που δεν ήχησαν στα αυτιά του με φιλικό τρόπο απεργίες που είχαν καθαρά συντεχνιακά κίνητρα που δεν είχαν σχέση με την πλειονότητα του Ελληνικού Λαού. Είναι από εκείνους που όταν οι βολεμένοι στον ευρύτερο και μη δημόσιο τομέα εργατοπατέρες μας, (που προφανώς δεν θυμούνται πως είναι να σηκώνεσαι στις 6 το πρωϊ για να πας στη δουλειά σου), κάνουν τηλεοπτικά show και «αγώνες» εκ του ασφαλούς… απλά τους αγνοεί και πηγαίνει κανονικά στη δουλειά του στην ιδιωτική εταιρεία όπου εργάζεται πλήρες οκτάωρο. Είναι εκείνος ο πολίτης πατέρας, σύζυγος και εργαζόμενος που περιμένει στο τέλος κάθε μήνα το αναλογούν μηνιαίο τμήμα των 18000 ευρώ το χρόνο (και πάλι τυχερός είναι) για να πληρώσει τις υποχρεώσεις του.

Είναι εκείνος που διαπίστωσε πως στα ΑΕΙ το ρόλο της εκπαίδευσης και της διακίνησης γνώσεων τον έχουν επωμισθεί οι… παρατάξεις οι οποίες σημειώστε κατάργησαν ουσιαστικά από χρόνια και την ιστορική ΕΦΕΕ!

Είναι από εκείνους που ακούει συνεχώς για περίεργους μισθούς από 70.000 – 100.000 ευρώ το χρόνο στις ΔΕΚΟ και… αυτομουτζώνεται που μέχρι χθές όχι απλά πήγαινε να συναντήσει κάθε τόσο την κάλπη, αλλά συμμετείχε στον προεκλογικό αγώνα ενεργά χωρίς ποτέ να ζητήσει τίποτα, χωρίς ποτέ να προσπαθήσει με οποιονδήποτε τρόπο να εξαργυρώσει αυτό που ο ίδιος -ανιδιοτελώς- ως… κόπανος προσέφερε!

Εκείνος που ακούει συνεχώς «απειλές», πως η κρίση θα είναι χειρότερη αν τυχόν μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων στον αναγκαίο αριθμό και ποιότητα και επιβραβευτούν αυτοί που σήμερα αποτελούν τα ευσυνείδητα «κορόϊδα» που έχουν φορτωθεί στις πλάτες τους όλη τη λειτουργία του Κράτους. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το Κράτος και οι υπηρεσίες του παρόλα αυτά, λειτουργούν ακόμα χάρη σε κάποιους ανθρώπους!

Αν λοιπόν βγει και φωνάξει όλα τα παραπάνω, σίγουρα θα κατηγορηθεί για Λαϊκισμό και θα του κρέμασουν τα γνωστά κουδούνια του «Φασίστα» αλλά… μάλλον σκορδοκαϊλα του πια. Αφού διαπιστώνει πως τίποτα δεν αλλάζει και ο ίδιος εξακολουθεί να χάνει το μεροκάματό του και το χρόνο του σε κάποια δημόσια ταλαιπωρία (υπηρεσία την ονομάζουν) και επιπλέον να είναι αναγκασμένος να βλέπει τα μούτρα κάποιας υπαλλήλου που τσαντίστηκε γιατί διέκοψαν το… ξύσιμό της. Θα τον χαρακτηρίσουν επίσης «Φασίστα» επειδή ο ίδιος πάντα «πληρώνει» επειδή θέλει να έχει διαθέσιμη την υπηρεσία που χρησιμοποιεί, παρατηρώντας κάποιους άλλους να «μην πληρώνουν» με τον τσαμπουκά τους, γιατί αυτοβαπτίστηκαν «κίνημα»…

Πολύ λίγο θα τον νοιάξει όμως, αφού όντας αδύναμος και εξουθενωμένος ηθικά, πολιτικά και οικονομικά, θα εξακολουθεί να υποκύπτει σε άμεσους ή έμμεσους εκβιασμούς για να κάνει τη δουλειά του. Βλέπετε αυτό το αναχρονιστικό είδος εισπράκτορα χαρακτηρισμών, συνήθισε πια πως θα είναι πάντα λιγότερο ίσος από άλλους συμπολίτες του που είχουν «μπάρμπα εις την Κορώνην».

Αυτός ο άνθρωπος δεν πήρε ποτέ επίδομα έγκαιρης πρόσβασης στην εργασία του ούτε επίδομα… αγαμίας αλλά και ούτε ευτύχισε να προικήσει την κόρη του το Δημόσιο μέσω του «επιδόματος ανυπάντρων θυγατέρων Στρατιωτικών»!!!

Ενδεχομένως αυτός ο άνθρωπος να είναι σαν πολλούς από εσάς… Σίγουρο είναι πάντως πως δεν είναι μόνος του…

Ο ήλιος έχει πια δύσει εδώ και έχει πάει να φωτίσει άλλα μέρη, μέχρι να έλθει το αύριο όπου το φως του θα φανερώσει για ακόμα μια φορά την κοινωνική μας γύμνια.

Και οι κουκουβάγιες μόνες τους θα κράζουν όλους εμάς στο τέλος της ημέρας. Και εμείς όλοι θα κοιμόμαστε ήσυχοι… Και κάποιοι θα τον αποκαλούν «Φασίστα» με περισσότερο πάθος… Οι καημένοι… να πάρουν κι αυτοί ZIRTEC!

Υ/Γ Να ξέρετε πως είναι μεγάλο λάθος να ακούω κάποιους πάνω στην αγανάκτησή τους να αποδίδουν στη χώρα μας το χαρακτηρισμό του πιο άρτια και υποδειγματικά οργανωμένου «επαγγελματικού» χώρου που υπάρχει και λειτουργεί σήμερα, του… μπορντέλου δηλαδή!!! Μεγάλο λάθος!

Πηγή: http://www.dimitriskarras.com/2011/06/blog-post.html#ixzz1OLT888gO