Φίλοι και συνεργάτες της αμπελουργού και οινοποιού τίμησαν την απόγονο των αδελφών Καμπά και, μαζί της, την εκλεκτή Μαλαγουζιά Μάτσα, που βραβεύτηκε με χρυσό μετάλλιο στον Διεθνή Διαγωνισμό Οίνου της Θεσσαλονίκης
Στον μικρόκοσμο του ελληνικού κρασιού μόλις πει κάποιος «Ρωξάνη» ξέρουν όλοι σε ποιο πρόσωπο αναφέρεται. Πράγματι, «μία είναι η Ρωξάνη, αγαπητή, αξιοσέβαστη, ένα άτομο το οποίο χαίρει εκτίμησης σε όλη την Ελλάδα», όπως είπε ο Ντίνος Στεργίδης στην εκδήλωση που οργανώθηκε προς τιμήν της Ρωξάνης Μάτσα στον κήπο της Fuga στο Μέγαρο Μουσικής.
Η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στο εξαιρετικό έργο που έχει κάνει μέχρι τώρα η σπουδαία αμπελουργός και οινοποιός της Κάντζας και στη Μαλαγουζιά Μάτσα, μια από τις καλύτερες μαλαγουζιές του ελληνικού αμπελώνα που τιμήθηκε πρόσφατα με χρυσό μετάλλιο στον Διεθνή Διαγωνισμό Οίνου Θεσσαλονίκης.
Για την ακρίβεια, η Ρωξάνη Μάτσα είναι η γυναίκα με την πιο σημαντική ιστορία στο πεδίο της αμπελουργίας και της οινοποίησης στην Ελλάδα μετά τη μεγάλη κυρία του ελληνικού κρασιού Σταυρούλα Κουράκου, η οποία τίμησε βεβαίως με την παρουσία της την εκδήλωση.
Η βραδιά ήταν συγκινητική καθώς ακούστηκαν πολλά για τη Ρωξάνη και τη συνεισφορά της στην εξέλιξη και προβολή του ελληνικού κρασιού και κυρίως στη διάδοση της ποικιλίας μαλαγουζιά, όπως και για την οικογενειακή πλέον σχέση που διατηρεί με τα μέλη της οινοποιΐας Μπουτάρη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Εκτός από τον ιδρυτή της Vinetum, δημοσιογράφο οίνου Ντίνο Στεργίδη και συνεργάτες του οινοποιείου Μπουτάρη που αναφέρθηκαν στα κρασιά της, για τη Ρωξάνη μίλησαν εγκάρδια και πολύ προσωπικά οι στενοί φίλοι της, οινοπαραγωγοί Αννα Κοκοτού και Θανάσης Παρπαρούσης, ,περιγράφοντας τρυφερά στιγμιότυπα που σκιαγραφούν την εμβληματική προσωπικότητά της.
Στην προσωπικότητά της εξάλλου στάθηκε και ο Κωνσταντίνος Μπουτάρης, πρόεδρος της οινοποιίας Μπουτάρη, ο οποίος τόνισε ότι ήταν καταλυτική στη δημιουργία των εκλεκτών κρασιών που παράγει το Κτήμα Μάτσα.
Από τη Λωζάνη στην Κάντζα
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 κάνει αίσθηση ένα άρθρο του περιοδικού Ταχυδρόμος για τη Ρωξάνη Μάτσα που φωτογραφίζεται στα αμπέλια της με μια χίπικη μπαντάνα στο κεφάλι, ενώ οδηγεί ένα παλιό τρακτέρ Ferguson. Η συνεργασία της με τον Μπουτάρη έχει αρχίσει, και το κτήμα Μάτσα ανακάμπτει έπειτα από πολλές αναποδιές. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Προπάππος της Ρωξάνης ήταν ο Αλέξανδρος Καμπάς, ένας από τους τέσσερις αδελφούς Καμπά που «νοίκιαζαν και όργωναν το Ζάππειο και τον Βασιλικό Κήπο, όταν ακόμη ήταν δημόσιες εκτάσεις» και στην Αττική υπήρχαν μόνο ελιές και σπαρτά.
«Η Αττική είναι πολύ φτωχή γη, τα σιτάρια αποδίδουν 150 κιλά το στρέμμα, το ξέρω γιατί κι εγώ έχω σπείρει, ενώ σκέψου ότι στη Θεσσαλία φτάνουν τα 1.000 κιλά» διαβάζω την αφήγησή της στον Νεολόγο της Αττικής, «Οι αδελφοί Καμπά είδαν ότι τα αμπέλια απέδιδαν καλύτερα, αλλά δεν είχαν δική τους γη για να φυτέψουν. Επρεπε να αγοράσουν. Κι έτσι, αγόρασαν στις 22 Μαρτίου 1875 από τη χήρα Πουλχερία Αργυροπούλου το γένος Κατακουζηνού το τσιφλίκι της Κάντζας, συνολικής έκτασης περίπου 5.000 στρεμμάτων, για να βάλουν αμπέλια. Το μοιράσανε όμως πολύ γρήγορα, σε δύο χρόνια, γιατί δεν είχαν τους ίδιους στόχους».
Ο ένας, ο Ανδρέας, ήταν επιχειρηματίας, ήθελε να κάνει μια πολύ μεγάλη εταιρεία κι ο άλλος, ο προπάππος της, ο Αλέξανδρος Καμπάς έμεινε κτηματίας. «Πρώτα απ’ όλα φύτεψε αμπέλια. Σε γραμμές. Κύπελλο βεβαίως, αλλά σε γραμμές, που τότε στην Αττική δεν γνώριζαν αυτή τη μορφή καλλιέργειας. Μετά τον μιμήθηκαν όλοι οι χωρικοί κι όλη η Αττική έγινε αμπέλια».
Σημειώστε ότι η Αττική μέχρι πριν από λίγα χρόνια είχε περίπου 160.000 στρέμματα αμπέλια. Ακόμη και τώρα, όμως (μετά τη δημιουργία του αεροδρομίου, της Αττικής Οδού, κ.λπ.) εξακολουθεί να έχει 40.000 στρέμματα με αμπέλια, όταν ολόκληρος ο αμπελώνας της Νεμέας είναι 26.000 στρέμματα. Οι αδελφοί Καμπά δημιούργησαν τον οίκο Καμπά, χρησιμοποίησαν μοντέρνα τεχνολογία, έφεραν γάλλο γεωλόγο και χημικούς και μαζί με τον Γουσταύο Κλάους, δημιουργό της Αχάια Κλάους στην Πάτρα, έθεσαν τις βάσεις της μοντέρνας οινοποιίας στην Ελλάδα.
Οταν το οινοποιείο Καμπά βρέθηκε με υπερπαραγωγή κρασιών, άρχισαν τις αποστάξεις και έτσι προέκυψαν τα μπράντι. Από το 1890 και μετά τα προϊόντα τους ταξίδευαν στην Αίγυπτο, στη Συρία, στη Ρωσία, στην Ουγγαρία και στα Βαλκάνια, γι’ αυτό και το πρώτο αποστακτήριο Καμπά δημιουργήθηκε στον Πειραιά, στην ακτή Μιαούλη. Το 1941 βομβαρδίστηκε, και τότε οι Καμπάδες μεταφέρθηκαν στην Κάντζα. Εν τω μεταξύ το κτίριο «το αγόρασε ένας από τους εμπόρους που διακινούσαν το κρασί και το μπράντι και το έκανε λαϊκή πολυκατοικία, από την οποία εμπνεύστηκε ο Καραγάτσης και έγραψε το “10”».
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με υβριστικό ή προσβλητικό περιεχόμενο θα λογοκρίνονται ή και θα διαγράφονται. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση...